خاله خرسه ها مانع رشد والیبال گنبد !

وضعیت ورزش شهرستان  گنبدکاووس مخصوصاً در رشته پرمخاطب والیبال سالهاست که بین خواستن و نخواستن در مسیر گذر از مرز روش های سنتی و افکار فرسوده نسل قدیم برای رسیدن به شرایط ایده آل ورزش که بر پایه علم و دانش روز باشد متاسفانه گرفتار شده و شاهد نسل سوزی ورزشکاران و مربیان مستعد هستیم.

همواره افرادی در ورزش گنبد بوده و هستند که در نقش “دوستی خاله خرسه” با نیت کمک و با شعار روشن نگه داشتن چراغ والیبال مدت هاست که خواسته و ناخواسته تیشه به ریشه این رشته ورزشی زده اند و صورت والیبال گنبد را فقط با تیمداری یا به قولی دور همی چند ماهه سرخ نگه داشته اند تا خیلی ها که والیبال را فقط در حد برد و باخت می فهمند، متوجه مسائل و خیانت هایی که در پشت پرده این رشته ورزشی اتفاق می افت نباشند.

چشمه جوشان استعداد های والیبال این منطقه و گرایش پر شور نسل جدید به این رشته ورزشی بی شک تاثیر گرفته از درخشش والیبالیست های دهه شصت منطقه می باشد که چنان شور و نشاطی را نسل به نسل انتقال داده اند که امروز شاهد سیل پرشماری از نوجوانان و جوانان در این رشته ورزشی هستیم اما چشمه ای که بدون برنامه ریزی اصولی و علمی به حال خود رها شده است.

امروز والیبال گنبد گرفتار تفکرات خاله خرسه هایی شده است که اجازه نمی دهند تا فارغ التحصیلان تربیت بدنی و مربیان با دانش روز والیبال جایی در صحنه رقابت حضور داشته باشند و تنها کسانی می توانند وارد این گود شوند که ابتدا الفبای لابی گری را خوب بلد باشند و در ادامه بتوانند آهنگ سازش را همسو با این تفکرات بنوازند و لا غیر مثل خیلی از بازیکنان و مربیانی که حذف شده اند، از دور خارج خواهند شد.

تفکراتی که در والیبال گنبد شرایطی ایجاد کرده تا خیلی ها تصمیم گیرنده باشند اما پاسخ گو نباشند و از آب گل آلود والیبال گنبد برای منافع شخصی خود ماهی بگیرند. وضعیت کشتی به گل نشسته هیئت والیبال گنبد را فقط با اشاره به غیبت رئیس این هیئت از کلیه فعالیت های والیبالی می توان توصیف کرد که پایین بودن کرکره هیئت والیبال گنبد نشان می دهد آن خاله خرسه های والیبال گنبد نیازی به رئیس هیئت نداشته و خودشان برای والیبال تصمیم می گیرند.

آنها در حد ۳۰ سال است که با شعار چراغ والیبال گنبد باید روشن نگه داشته شود هواداران والیبال در منطقه ترکمن صحرا را طوری قانع نگه داشته اند که بزرگترین دلخوشی والیبالی شان شکست دادن تیم هایی همچون پیکان و یا سایپا باشد و در طول این سه دهه چرا تیم های گنبدی رنگ مسابقات آسیایی و یا جهانی را ندیده اند و یا حتی در سکوهای سه گانه بالای جدول لیگ ایران هیچگاه قرار نگرفته اند بخشی از سوالاتی است که باید پاسخ گو باشند.

براستی آیا سقف آرزوهای اهالی والیبال منطقه، شکست دادن تیم های قدرتمند ایران هست؟ و چرا تیم های گنبدی هیچگاه خودشان در ردیف تیم های قدرتمند ایران معرفی نشدند؟ و همواره پیروزی تیم های گنبدی بر تیم های قدر ایران را به عنوان شگفتی لیگ یاد می کنند؟ چه کسانی والیبال ترکمن صحرا را با شگفتی ساز بودن در والیبال ایران قانع نگه داشته اند؟ چرا این منطقه والیبال خیز ایران چندین سال است که تشنه یک پاسور آینده دار می باشد؟ چرا نیمکت کادر فنی تیم شهرداری گنبد امروز فقر نفرات را تجربه می کند؟

آنهایی که والیبال این شهر را سالهاست مدیریت می کنند بعد از خداحافظی تیم قدیمی نئوپان گنبد بیش از یک دهه فرصت داشتند تا از روش تیمداری سنتی به تیم داری نوین که بر پایه  خودکفا شدن مسائل مالی تیم است تغییر رویه دهند اما هنوز هم با آمدن اسپانسری همچون شهرداری گنبد هیچ برنامه ریزی برای خودکفا شدن تیم شهر در سالهای آینده ندارند و قطعا شورای شهر و شهردار گنبد در سال ۹۸ نیز برای تیمداری باز هم کاسه چه کنم بدست خواهند گرفت.

وقتی به قدمت والیبالی تیم های شهرهای مختلف کشور نگاهی انداخته شود بدون شک یکی از ستاره های صدر جدول این سنجش تیم والیبال منطقه ترکمن صحرا خواهد بود اما چرا وقتی نگاهی به تاریخچه جدول لیگ والیبال ایران انداخته می شود بالاترین مقام بدست آمده گنبدی ها را بیش از مقام پنجمی نمی توانیم پیدا کنیم. متاسفانه همواره مشکل را کمبود مسائل مالی عنوان کرده اند اما در واقع مشکل اصلی ضعف در مدیریت مالی و بهره وری از نیرویهای موجود و مشاوره اشتباه به اسپانسر های والیبالی در سال های گذشته بوده که امسال نیز برای تیم شهرداری این داستان تکرار شده است، هر چند بطور واضح مشص است که خیلی ها با تیم شهرداری گنبد برای موج سواری آمده اند.

در فرصت های بعدی به مسائل تیم شهرداری گنبد خواهیم پرداخت اما با توجه به موجودیت این تیم و وضعیت سایر تیمها پیشبینی قهرمانی این تیم در مسابقات امسال شاید بلند پروازانه به نظر برسد اما فقط با قهرمانی در مسابقات ثابت خواهد شد که از تمام پتاسیل موجود در این تیم به بهترین نحو بهره برداری شده چرا که با وجود بازیکنانی همچون میکائیل تاجر، ادریس دانشفر و علیرضا بهبودی و چند تن از جوانان آینده دار و نداشتن مشکلات مالی، روی کاغذ در پایان مسابقات باید این تیم را در صدر جدول ببینیم.

امروز که می بینیم تیم والیبال شهرداری گنبد بعد از گذشت چندین هفته از شروع مسابقات فاقد یک دفتر باشگاه رسمی می باشد ما را به بی برنامه بودن این تیم برای سال های بعد و تاثیر تفکرات خاله خرسه های والیبال گنبد در نوع تشکیلات این تیم بیشتر به اطمینان می رساند و فقط می توانیم امیدوارانه به خداحافظی این نسل خاله خرسه ها باشیم تا والیبال گنبد و ترکمن صحرا بتواند بیشتر از وضعیت کنونی رشد کند و به جایگاهی که شایسته آن هست برسد.

حلقه گمشده والیبال گنبد همان هیئت این رشته ورزشی هست که فقط شش ماهه دوم هر سال در لیگ کشوری تدارک یک دور همی را می دهند و تمام وظایف یک هیئت ورزشی در یک مهر و امضایی که دست به دست شده خلاصه می شود، وقتی درک و فهم کافی از وظایف زیربنایی یک هیئت ورزشی وجود ندارد نباید انتظاری در رشد والیبال در منطقه داشته باشیم مخصوصاً از زمانی که والیبال با علم و دانش وارد فاز حرفه ای خود شد.

به هر حال صحبت کردن از والیبال منطقه ای که از آن نوشتیم اگر فقط در حد اینکه جویای این باشیم که این هفته تیم چه نتیجه ای در مسابقه گرفته است شاید شیرین باشد و بهتر است تلخی های آن که دردهای خیلی از پیشکسوتان و مربیان این رشته ورزشی در گنبد می باشد پشت برد های انگشت شمار این روزهای تیم شهرداری گنبد مخفی بماند.

منبع : هفته نامه عصر گلستان
مورخه : شنبه ۱۳ بهمن ماه ۱۳۹۷
خبرنگار : احمد فضلی