هادی واحدی – همیشه به عنوان یک علاقه مند به والیبال دوست داشتم از نحوه پیدایش و گذشته والیبال شهرم اطلاعاتی داشته باشم ولی متاسفانه منبعی برای کسب اطلاعات نبود تا اینکه در سال ۷۹ به اتفاق طاهر آزمون که در آن زمان مدیریت تیم نئوپان را بر عهده داشت تصمیم گرفتیم ضمن شناسایی و گفت و گو با پیشکسوتان از گذشته والیبال گنبد مطالبی (هر چند ناقص) جمع آوری کنیم. بعدها بنده سعی کردم ضمن جمع بندی و ویرایش با استفاده از منابع مختلف این مطالب را کاملتر کرده و به صورت کتابچه چاب نمایم ولی به دلیل هزینه بالا این امر میسر نشد.

در سال ۸۶ بخشهایی از این مطالب در ویژه نامه نوروزی هفته نامه حریف چاپ شد و هم اکنون تصمصم گرفتم گزیده ای از این تاریخچه و عکسهای قدیمی را در چند قسمت در وبلاگ قرار دهم تا افرادی که قبلا نتوانستند این مطالب را مطالعه کنند بتوانند از آن استفاده نمایند و همچنین افرادی که اطلاعات و نظراتی جهت کاملتر شدن این تاریخچه دارند با این حقیر در میان بگذارند تا انشاا.. در آینده بتوانیم در حد امکان کتابچه ای جامع و کامل از گذشته والیبال در پایتخت والیبال ایران داشته باشیم.

با توجه به اینکه برای جمع آوری و نیز جمع بندی این مطالب تلاش و وقت بسیاری گذاشته شد استفاده و بهره بردای از آن برای نگارنده محفوظ می باشد و امیدوارم کلیه علاقه مندان به استفاده از این مطالب ضمن احترام به حقوق نگارنده با ذکر منبع از آنها استفاده نمایند. (قسمت اول) والیبال ورزشی است جذاب که امروزه در سطح جهان طرفداران بی شماری دارد.

والیبال برای اولین بار در سال ۱۸۹۵ (مطابق با ۱۲۷۵ شمسی) توسط فردی به نام ویلیام.ج.مورگان در ایالت ماساچوست آمریکا ابداع شد و به سرعت در این کشور رواج یافت. کانادا پس از آمریکا اولین کشوری بود که در سال ۱۹۰۰ والیبال را رسماً راه‏اندازی کرد و پس از این کشور به ترتیب کشورهای هندوستان (سال ۱۹۰۱)، کوبا (۱۹۰۵)، پورتوریکو (۱۹۰۹)، فیلیپین (۱۹۱۰)، اروگوئه (۱۹۱۲)، چین (۱۹۱۳)، ژاپن (۱۹۱۷)، و شوروی سابق (۱۹۲۳) اقدام به تأسیس انجمن ملی والیبال نمودند.

انجمن بین المللی والیبال برای اولین بار به سال ۱۹۳۶ (سال ۱۲۹۹) و در زمان برگزاری بازی‏های المپیک در آلمان تأسیس شد و در سال ۱۹۴۷ نیز با حضور ۱۴ کشور فدراسیون بین المللی والیبال (FIVB) تأسیس گردید. این ورزش جذاب به سرعت در سطح کشورهای مختلف گسترش یافت و دیری نپایید که خود را به عنوان یکی از ورزش‏های پرطرفدار معرفی نمود. والیبال در ایران برای اولین بار توسط آقای میرمهدی ورزنده راه اندازی شد.

همچون سایر کشورها در ایران نیز والیبال به سرعت گسترش پیدا کرد و خصوصاً در دهه اخیر تیم‏های ملی ایران در رده‏های سنی مختلف مقام‏های ارزشمند آسیایی و جهانی را کسب کردند. والیبال در اکثر شهرها و استان‏های کشور رواج دارد ولی چند استان و شهر با استعدادهای ذاتی و پرروش نخبگان این رشته خود را به عنوان قطب والیبال ایران مطرح نموده‏اند. یکی از این شهرها گنبد کاووس است، شهری در شرق استان سرسبز گلستان که همه ایرانیها از آن به عنوان چشمه جوشان والیبال ایران و به نوعی پایتخت والیبال کشور یاد می‏کنند.

والیبال در گنبد جایگاه ویژه‏ای دارد بطوریکه در کنار اسب و اسبدوانی به عنوان یکی از مشخصه‏های گنبد و استان گلستان معرفی شده است.

والیبال گنبد ریشه در تاریخ والیبال ایران دارد و در طول سال‏های حیات خود حتی در بدترین وضعیت زنگ خطری برای تیم‏های اسم و رسمدار کشور بوده و همه تیم‏ها از حضور در برابر تیم گنبد هراس داشته و دارند. این شهر به رغم افت و خیزهای بسیار هیچگاه جایگاه خود را به عنوان یکی از قطب‏ها و پایتخت والیبال ایران از دست نداده و در طول تاریخ والیبال ایران همیشه یکی از تغذیه کنندگان اصلی تیم‏های ملی بوده و در ایران زمین کمتر کسی یافت می‏شود که نام و آوازه والیبال این شهر را نشنیده باشد.

والیبال در این شهر سرسبز به جزئی از زندگی فرد فرد مردم تبدیل شده و یکی از هزاران دغدغه پیر و جوان در گنبد والیبال و نتایج تیم شهرشان است و کارشناسان والیبال ایران بارها اذعان داشته‏اند مردم گنبدکاووس والیبال را می‏فهمند و هر یک از آنها به تنهایی یک مربی هستند.

آیا کسی تاکنون از خود پرسیده است چرا و چگونه والیبال در گنبد چنین جایگاهی بدست آورده و والیبال از چه زمانی در این شهر رواج یافته است؟ برای یافتن جواب این سوال چند سال پیش به اتفاق طاهر آزمون تحقیقاتی را آغاز نموده و به مراحل پایانی رساندیم و قرار بود آن تحقیقات بصورت کتابچه‏ای به نام تاریخ والیبال گنبد چاپ شود ولی بدلیل مشکلات مالی انجام آن تاکنون محقق نشده است و امید است در آینده بتوانیم به آن جامعه عمل به پوشانیم.

در جریان این تحقیقات (که در این مقاله تنها بخش‏هایی از آن عنوان می‏شود) به سراغ پیشکسوتان شهر رفته و از آنها در خصوص خاطراتشان سوال کردیم. همه آن پیرمردها برای خودشان عالمی داشتند و به رغم گذشت سالیان بسیار چنان با هیجان از خاطرات خود می‏گفتند که گویی همین دیروز اتفاق افتاده است، آنها حتی کوچکترین اتفاقات و خاطرات سالهایی که والیبال بازی می‏کردند را به یاد داشتند و جملگی عنوان می‏کردند با این خاطرات زنده هستند.

از مجموع تحقیقات و خاطرات پیران والیبال گنبد می‏شد چنین استنباط کرد که والیبال با عشق تمام ناشدنی آنان در گنبد شکل گرفته و سرپا مانده است. آنان والیبال را با عشق و علاقه در گنبد بنا نهاده‏اند و این عشق نسل به نسل به آیندگان منتقل شده و می‏شود. آری سرمنشأ والیبال گنبد پاکی قلب‏های این پیرمردان امروز و جوانان دیروز بوده است. برای سهولت بررسی تاریخ والیبال گنبد آنرا به چند نسل تقسیم که در قسمتهای بعدی هر یک از این نسل‏ها را مختصر معرفی می‏نماییم.

پیدایش والیبال در گنبد به شصت سال پیش یعنی سال ۱۳۱۵ برمی‏گردد. و در واقع نسل سال‏های ۱۳۱۵ الی ۱۳۳۰ نسل اول والیبال گنبد کاووس محسوب می‏شود.
این نسل به سرکردگی حاجی محمد قره داغلی که به نوعی می‏توان از او به عنوان پدر والیبال گنبد نام برد، برای اولین بار والیبال را در این شهر بنا نهادند. آنان وقتی با توپ‏های ساخته شده از پارچه و کاه، با تورهایی که از یک رشته طناب ساخته می‏شد والیبال بازی می‏کردند هیچگاه فکر نمی‏کردند که روزی این ورزش پرچم شهرشان در کلیه عرصه‏ها شود و در آن روزها والیبال برای آنان یک تفریح سالم به شمار می‏رفت.

در آن سال‏ها ۱۰ الی ۱۲ بازیکن در این شهر والیبال بازی می‏کردند که از جمله آنها می‏توان به حاجی محمد قره داغلی، پیخی آزمون(پدر طاهر و خلیل آزمون) ،خوجه گلدی جوهری، شادمان، جعفری، قول دردی حاجی، کردی، یوسف محمدی، ستایش و قربان قلیچ جعفری اشاره کرد که هم اکنون بیشتر آنها به دعوت حق لبیک گفته‏اند و فقط چند نفر در قید حیات هستند. (متاسفانه عکسی از آن دوران موجود نبود)

والیبال در این دوره بصورت شش نفره ثابت انجام می‏شد و محوطه‏ای به صورت مربع در گوشه‏ای از انتهای هر یک از دو زمین مشخص می‏شد که سرویس فقط از همان محل زده شده و شخص زننده سرویس تا زمانی که توپ از تور عبور نکرده حق خروج از آن محوطه مربع شکل را نداشت.

در آن سال‏ها مکان مشخص و ثابتی برای برگزاری مسابقات وجود نداشت و والیبال دوستان در کوچه و خیابان یا زمین‏های خاکی بساط توپ و تور را به راه می‏انداختند و حتی گاهاً در شبهای مهتابی، زیر نور ماه والیبال برگزار می‏شد. همانطور که اشاره شد در سال‏‎های اولیه این نسل از توپهای دست‏ساز استفاده می‏شد ولی بعدها نوعی توپ چرمی غیر استاندارد تهیه شد که وقتی باد می‏خورد به حالت بیضی در می‏آمد و به گفته بازماندگان این نسل همه تیمهایی که با گنبد بازی می‏کردند از اینکه با چنین امکاناتی تیمی قدرتمند ساخته شده است تعجب می‏کردند و در کنار آن نکته جالب توجه اینکه بازیکنان این نسل به رغم امکانات اندک با ارائه بازیهای زیبا چنان جایگاهی برای والیبال در گنبد به وجود آورده بودند که در حین برگزاری مسابقات، شهر به حالت نیمه تعطیل در آمده و اکثر کسبه و مردم برای تماشای مسابقات به محل برگزاری آن می‏آمدند. در اواخر سالهای این نسل مسابقات والیبال در دبستان کاووس که به مرکز والیبال تبدیل شده بود برگزار می‏شد.

اما نسل دوم والیبال گنبد به سالهای دهه ۳۰ (۱۳۳۱-۱۳۴۰) برمی‏گردد که والیبال تا حدودی سر و شکل گرفته و در سالهای آخر این دهه گنبد کاووس صاحب هیئت والیبال شد.

در این سالها حاجی محمد قره داغلی و پیخی آزمون در مدارس به فعالیت پرداخته و پس از کلاس افراد قد بلند و مستعد را نگاه داشته و با آنها تمرین والیبال می‏کرند.
در این دهه به واسطه ارتباط ورزشی با سایر شهرها تور والیبال وارد گنبد شد و از توپهای چرمی قرمز رنگ که وزن بیشتری نسبت به توپهای امروزی داشت استفاده می‏کردند ولی چیزی به نام آنتن وجود نداشت.

محل انجام مسابقات به غیر از مدارس، باشگاهی در محل آموزش و پرورش سابق و سپاه کنونی بود که به کلوپ مشهور بود. در این کلوپ که محوطه‏ای نسبتاً کوچک بود والیبالیستهایی چون، غفور محصلی، آقی قصاب، کاکاشر، باجنه بهلکه، اسکوئی، روحی، تاجی پیمانی (از گمیشان) و … والیبال بازی می‏‎کردند.

در آن سالها ۳ دبستان در گنبد وجود داشت که عبارت بودند از دبستان و دبیرستان کاووس، دبستان شاپور و دبستان سینا و همه ساله مسابقاتی بین این مدارس بصورت ۳ گیمه برگزار می‏شد.

در سال ۱۳۳۶ برای اوّلین بار تیمی منتخب از مدارس گنبد برای شرکت در چهارمین دوره مسابقات آموزشگاهی استان عازم آمل شده و در بین چهارده تیم شرکت‏کننده مقام چهارم را بدست آورد.

اولین مقام قهرمانی برای والیبال این شهر در سال ۱۳۳۸ در مسابقات آموزشگاهی استان در گرگان بدست آمد و به دنبال آن تیم گنبد برای شرکت در رقابتهای کشوری انتخاب شد ولی بدلیل مشکلات درسی بازیکنان تیم از اعزام بازماند.

در اواخر دهه ۳۰ اولین هیئت والیبال گنبد تشکیل شد و به گفته پیشکسوتان اولین رییس هیئت این شهر سروان رحیم‏‎زاده، رییس وقت کلانتری بود و بعد از او به ترتیب سرهنگ مختومی، معتمدی و نورقلی نیازی این سمت را عهده‏دار بودند تا اینکه پس از استعفای حاج نیازی که حدود چل سال ریاست هیئت را بر عهده داشت نورمحمد کوچکی جانشین وی شد و هم اکنون عهده دار این سمت است.

نسل سوم والیبال گنبدکاووس به سالهای ۱۳۴۱ الی ۱۳۵۵ برمی‏گردد.
در این دوره اولین تیم کلنی (منتخب) گنبدکاووس با حضور بازیکنانی همچون: غفور گوگجلی، نورقلی نیازی، کامران سبز علی مقدم، ابراهیم آتابای، قره جه سید قلی، قربان قره، محمد آلق، روحی، حاجی محمد یگان محمدی، آشور طاغن نافعی، عبدی قطوری، عبدالعظیم آنه محمد زاده، عبدالعزیز قاری، اسکوئی، باجانا بهلکه، هاشمی، مجید گنبدی، آبائی، گری نورانی، مرادی، پرنیان، عمادی، کنعانی، شیر محمدلی، رحیم کیانی، بابایانی و … تشکیل شد.

مسابقات والیبال در این دوره در زمین دانشسرای سابق که همان محوطه باز پشت سالن تختی کنونی است برگزار می‏شد. اولین مسابقه تیم کلنی گنبد، تورنمنت ده جانبه‏ای در بندر ترکمن بود که هر سال نوروز برگزار می‏شد. تیم کلنی گنبد دو سال پیاپی مقام اول این مسابقات را بدست آورد و همین پیروزی‏ها روحیه دو چندان به بازیکنان می‏داد.

در اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه والیبال گنبد در سطح استان و کشور اسم و رسمی داشت و خصوصا مازندرانی‏ها حساب ویژه‏ای روی این شهر باز کرده بودند.
اولین تیم والیبالی که به گنبد دعوت شد کلنی بجنورد بود که در سال ۴۵ یا ۴۶ به این شهر آمد و مغلوب گنبدیها شد. به دنبال این تیم، کلنی‏های متعددی از تهران، مشهد و … به گنبد آمدند. یکی از پیشکسوتان آن سال‏ها می‏گوید: «برای ما باخت در کار نبود و همه تیم‏هایی که به گنبد می‏آمدند در آرزوی گرفتن یک گیم بودند و در واقع دادن یک گیم برای ما در حکم شکست بود.»

تیم کلنی گنبد در سال ۱۳۳۹ در بهشهر مقام دوم استان و در سال‏های ۴۰ و ۴۱ در شهسوار جام قهرمانی استان را از آن خود کرد. در سال‏های آخر این نسل بازیکنان خوبی همچون دولی بحری، ارازجان مسلمی، نوری آزمون و غفور نافعی چهره شدند و مربی آنان آقای قربانعلی هاشمی (مدیر فروشگاه ارم) بود. در سال ۱۳۴۷ تیم منتخب استان مازندران با حضور ۴ بازیکن گنبدی به مسابقات کشوری اعزام شد و به مقام هشتمی دست یافت.

چگونه میتوان انتظار داشت تیمی که بودجه‏اش به زحمت به یکصد میلیون تومان می‏رسد در برابر تیمی که بیش از یک میلیارد تومان هزینه کند قد علم نماید. در سال ۱۳۸۱ و در روزهایی که تیم نئوپان با مشکلات مالی دست و پنجه نرم کرده و نفسهای آخر خود را می کشید به همت شورای شهر و شهردار وقت تیمی به نام شورای شهر تشکیل شده و در لیگ دسته اول کشور حضور یافت و توانست با جمعی از جوانان به لیگ برتر صعود کند و به نوعی باز هم تواناییهای خود را به جامعه والیبال ایران زمین اثبات نماید.

ولی در ادامه متاسفانه به دلیل عوض شدن شورا و عدم تمایل اعضای شورا و شهردار جدید به تیمداری و نداشتن اسپانسر از حضور در لیگ برتر بازماند. پس از منحل شدن نئوپان همگان کار والیبال گنبد را تمام شده می دانستند ولی درایت مسئولین مانع آن شد و آنان در شرایطی که والیبال ایران دیگر کاملاً بصورت حرفه‏ای دنبال میشد با چنگ و دندان سهمیه پایتخت والیبال ایران را حفظ کردند.

تیم گنبد پس از نئوپان دو سال به همت تربیت بدنی گنبد به ریاست ابراهیم غفاری با حمایت‏های بی شائبه و دلسوزانه مهندس مارامائی نماینده وقت مردم گنبد در مجلس شورای اسلامی و سایر مسئولین شهر و استان با نام استقلال گنبد به حیات خود ادامه ‏داد و توانست با مبالغ ناچیزی که از نهادهای و ارگانهای مختلف دریافت می کرد تیمداری نماید.

البته به رغم چنین شرایط دشوار باز هم والیبال گنبد در سال ۸۵ و ۸۶ رکورد شکن شد و توانست برای اولین و شاید آخرین بار در تاریخ والیبال ایران در یک دوره زمانی چهار بازیکن به تیم ملی نوجوانان تحویل دهد و آنها نیز عبارتند از: ادریس دانشفر، فرهاد قائمی، گل محمد سخاوی و ابراهیم چابکیان که به همراه تیم ملی نوجوانان و جوانان مقام قهرمانی آسیا و جهان را بدست آوردند و البته دستیار سرمربی خارجی آن تیم نیز یک گنبدی به نام بای محمد دوجی بود که وی پس از آن به عنوان دستیار مربی صرب تیم ملی بزرگسالان (گائیچ) به این تیم ملحق شد.

والیبال گنبد با این چهار نوجوان بار دیگر مظلومیت خود را فریاد کرد و به همگان نشان داد که به رغم بی‏مهری‏های متعدد و تبعیض همچنان به حیات ادامه داده و چشمه جوشان والیبال ایران ایران هیچگاه نخواهد خشکید، چون این والیبال نه با پول که با عشق و علاقه بوجود آمده است و پاکی قلب‏های نسل‏های گذشته ضامن موفقیت آن است.

اگر تیم‏های دیگر با بازیکنان و مربیان میلیاردی و امکانات روز به میدان می‏آیند، تیم گنبد با سرمایه‏هایی که متشکل از واژه‏هایی همچون عشق، تعصب و رضایت هواداران است پای به میدان می‏گذارند. والیبال گنبد در طول سالهای اخیر به دلیل نداشتن اسپانسر ثابت و دلسوز بحرانهای بسیاری را با درایت مسئولین ورزشی و سیاسی شهر و استان پشت سر گذاشته است و هیچگاه به سرنوشت شهرهایی همچون آمل، آق‏قلا و … دچار نشد.

قطعا با نابودی والیبال گنبد در وهله اول والیبال کشورمان متضرر شده و یکی از ستون‏های اصلی و بازوان توانای خود را از دست خواهد داد. در خرداد ماه ۱۳۸۳ حادثه ای ناگوار والیبال گنبد و استان گلستان را در غم و اندوهی بزرگ فرو برد.

تیم والیبال امید استان گلستان (که سرپرستی آن بر عهده این حقیر بود) پس از کسب مقام نایب قهرمانی امیدهای ایران در حین بازگشت از رشت (محل برگزاری مسابقات) طی سانحه رانندگی دو مربی و یک بازیکن ارزنده خود را از دست داد. خودروی پراید حامل حاج خوشگلدی صحنه (مدیر فنی) ، غیاث الدین صحنه (سرمربی) و میکائیل یلمه (بازیکن) به هنگام بازگشت دچار حادثه شد و این سه سرمایه والیبال گلستان و ایران بر اثر سوختگی جان خود را از دست دادند.

غیاث الدین صحنه که در سال ۱۹۹۲ به همراه تیم بنیاد شهید در مسابقات جام باشگاه ها آسیا به عنوان بهترین دفاع روی تور آسیا انتخاب شده بود در لیگ برتر سال ۸۲ یکی از بهترین های تیم نئوپان بود و به عنوان فرمانده و کاپیتان تیم نقش غیر قابل انکاری در موفقیتهای این تیم داشت و والیبال گنبد در فراغ وی و دو عزیز دیگر خون گریه کرد.

هنوز هم پیراهن شماره ۲ آن مرحوم (که پس از درگذشت او بایگانی شده و به احترام غیاث الدین بر تن هیچ بازیکنی ننشست) در گوشه ای از سالن المپیک گنبد باعث غرور والیبال این خطه است. پس از این حادثه تیم نئوپان نیز در حرکتی نمادین قراردادی به مبلغ ۴ میلیون تومان که رکورد قراردادهای گنبد تا آن زمان بود با کیوان صحنه پسر ارشد آن مرحون منعقد کرد تا جای وی در تیم خالی نباشد. تیم گنبد در سال ۱۳۸۴ یک سهمیه دیگر در لیگ برتر گرفته و تیمی به نام پادیسان را روانه مسابقات کرد که این امر تجربه ای نو و جالب در والیبال گنبد بود.

در سال ۸۵ با حرفه‏ ای شدن والیبال و بالا رفتن دستمزد بازیکنان، شرکت صنعت چوب شمال با توجه به مشکلات مالی کارخانه از تیم داری در والیبال انصراف داد تا یکی از بادوام‏ترین و پرافتخار ترین تیم‏های شهرستانی والیبال ایران منحل شد. البته تیم نئوپان قبل از انحلال یکسال آخر را با سرمایه گذاری اندک نئوپان و به میدان آمدن حاج علی خسروی (فرماندار سابق گنبد و یکی از مدیران ورزشی استان) وارد لیگ برتر شد و توانست نتایج خوبی بدست آورد.

در اواخر دهه هفتاد و بالاخص دهه هشتاد هزینه تیم داری رشد چشمگیری داشته و تیم‏های متمول و تا بن دندان مسلح کشور با ارقام نجومی نخبگان والیبال این منطقه را جذب می کردند و همین امر باعث افت کیفی والیبال گنبد شد.

والیبال گنبد در دهه هفتاد و هشتاد (همچون گذشته) در شهر خود یقه بسیاری از تیم‏های گردن کلفت را گرفته و همچنان به تیم غیر قابل پیش‏بینی و گربه سیاه تیم‏های نامدار مشهور بود ولی باید باور کرد هیچگاه نمی‏توان با چوب به جنگ سلاح‏های سرد و گرم رفت. والیبال گنبد در دهه شصت گل سر سبد والیبال ایران بود چون والیبال و کلاً ورزش در این کشور بصورت آماتور دنبال میشد و هنوز پول کثیف به حلال مشکلات تبدیل نشده بود، هنوز استعداد والیبال و داشتن ستارگان برای آقایی کافی بود.

در دهه هفتاد نیز تیم نئوپان با آخرین نفس‏ها در شرایطی که والیبال کشور از آماتور به نیمه آماتور و نیمه حرفه‏ای رسیده بود ایستادگی کرد تا والیبال گنبد دچار روزمرگی و نابودی نشود. چگونه میتوان انتظار داشت تیمی که بودجه‏اش به زحمت به یکصد میلیون تومان می‏رسد در برابر تیمی که بیش از یک میلیارد تومان هزینه کند قد علم نماید.

در سال ۱۳۸۱ و در روزهایی که تیم نئوپان با مشکلات مالی دست و پنجه نرم کرده و نفسهای آخر خود را می کشید به همت شورای شهر و شهردار وقت تیمی به نام شورای شهر تشکیل شده و در لیگ دسته اول کشور حضور یافت و توانست با جمعی از جوانان به لیگ برتر صعود کند و به نوعی باز هم تواناییهای خود را به جامعه والیبال ایران زمین اثبات نماید.

ولی در ادامه متاسفانه به دلیل عوض شدن شورا و عدم تمایل اعضای شورا و شهردار جدید به تیمداری و نداشتن اسپانسر از حضور در لیگ برتر بازماند.
پس از منحل شدن نئوپان همگان کار والیبال گنبد را تمام شده می دانستند ولی درایت مسئولین مانع آن شد و آنان در شرایطی که والیبال ایران دیگر کاملاً بصورت حرفه‏ای دنبال میشد با چنگ و دندان سهمیه پایتخت والیبال ایران را حفظ کردند.

تیم گنبد پس از نئوپان دو سال به همت تربیت بدنی گنبد به ریاست ابراهیم غفاری با حمایت‏های بی شائبه و دلسوزانه مهندس مارامائی نماینده وقت مردم گنبد در مجلس شورای اسلامی و سایر مسئولین شهر و استان با نام استقلال گنبد به حیات خود ادامه ‏داد و توانست با مبالغ ناچیزی که از نهادهای و ارگانهای مختلف دریافت می کرد تیمداری نماید.

البته به رغم چنین شرایط دشوار باز هم والیبال گنبد در سال ۸۵ و ۸۶ رکورد شکن شد و توانست برای اولین و شاید آخرین بار در تاریخ والیبال ایران در یک دوره زمانی چهار بازیکن به تیم ملی نوجوانان تحویل دهد و آنها نیز عبارتند از: ادریس دانشفر، فرهاد قائمی، گل محمد سخاوی و ابراهیم چابکیان که به همراه تیم ملی نوجوانان و جوانان مقام قهرمانی آسیا و جهان را بدست آوردند و البته دستیار سرمربی خارجی آن تیم نیز یک گنبدی به نام بای محمد دوجی بود که وی پس از آن به عنوان دستیار مربی صرب تیم ملی بزرگسالان (گائیچ) به این تیم ملحق شد.

والیبال گنبد با این چهار نوجوان بار دیگر مظلومیت خود را فریاد کرد و به همگان نشان داد که به رغم بی‏مهری‏های متعدد و تبعیض همچنان به حیات ادامه داده و چشمه جوشان والیبال ایران ایران هیچگاه نخواهد خشکید، چون این والیبال نه با پول که با عشق و علاقه بوجود آمده است و پاکی قلب‏های نسل‏های گذشته ضامن موفقیت آن است.

اگر تیم‏های دیگر با بازیکنان و مربیان میلیاردی و امکانات روز به میدان می‏آیند، تیم گنبد با سرمایه‏هایی که متشکل از واژه‏هایی همچون عشق، تعصب و رضایت هواداران است پای به میدان می‏گذارند. والیبال گنبد در طول سالهای اخیر به دلیل نداشتن اسپانسر ثابت و دلسوز بحرانهای بسیاری را با درایت مسئولین ورزشی و سیاسی شهر و استان پشت سر گذاشته است و هیچگاه به سرنوشت شهرهایی همچون آمل، آق‏قلا و … دچار نشد.

قطعا با نابودی والیبال گنبد در وهله اول والیبال کشورمان متضرر شده و یکی از ستون‏های اصلی و بازوان توانای خود را از دست خواهد داد.

در خرداد ماه ۱۳۸۳ حادثه ای ناگوار والیبال گنبد و استان گلستان را در غم و اندوهی بزرگ فرو برد. تیم والیبال امید استان گلستان (که سرپرستی آن بر عهده این حقیر بود) پس از کسب مقام نایب قهرمانی امیدهای ایران در حین بازگشت از رشت (محل برگزاری مسابقات) طی سانحه رانندگی دو مربی و یک بازیکن ارزنده خود را از دست داد.

خودروی پراید حامل حاج خوشگلدی صحنه (مدیر فنی) ، غیاث الدین صحنه (سرمربی) و میکائیل یلمه (بازیکن) به هنگام بازگشت دچار حادثه شد و این سه سرمایه والیبال گلستان و ایران بر اثر سوختگی جان خود را از دست دادند. غیاث الدین صحنه که در سال ۱۹۹۲ به همراه تیم بنیاد شهید در مسابقات جام باشگاه ها آسیا به عنوان بهترین دفاع روی تور آسیا انتخاب شده بود در لیگ برتر سال ۸۲ یکی از بهترین های تیم نئوپان بود و به عنوان فرمانده و کاپیتان تیم نقش غیر قابل انکاری در موفقیتهای این تیم داشت و والیبال گنبد در فراغ وی و دو عزیز دیگر خون گریه کرد.

هنوز هم پیراهن شماره ۲ آن مرحوم (که پس از درگذشت او بایگانی شده و به احترام غیاث الدین بر تن هیچ بازیکنی ننشست) در گوشه ای از سالن المپیک گنبد باعث غرور والیبال این خطه است. پس از این حادثه تیم نئوپان نیز در حرکتی نمادین قراردادی به مبلغ ۴ میلیون تومان که رکورد قراردادهای گنبد تا آن زمان بود با کیوان صحنه پسر ارشد آن مرحون منعقد کرد تا جای وی در تیم خالی نباشد. تیم گنبد در سال ۱۳۸۴ یک سهمیه دیگر در لیگ برتر گرفته و تیمی به نام پادیسان را روانه مسابقات کرد که این امر تجربه ای نو و جالب در والیبال گنبد بود.

پس از اینکه تیم والیبال گنبد دو سال با نام استقلال (بدون دیناری کمک از سوی این باشگاه تهرانی) در لیگ برتر حضور یافت و با تلاش مهندس مارامایی (نماینده وقت) و غفاری(رییس تربیت بدنی) و با کمک مالی ریاست جمهور محترم و سازمان تربیت بدنی و …. تیمداری کرد بالاخره در لیگ برتر سال ۸۷ رییس تربیت بدنی گنبد دست به دامان شرکت پادیسان و حاج آقای خراسانی شد تا تیم به نام این شرکت در لیگ برتر حضور یابد.

این مرد بزرگ و ورزشدوست که یکی از اسبداران کشور و معاون فدراسیون سوارکاری بود نیز به واسطه علاقه ای که به ورزش گنبد داشت تعهد نمود مبلغ یکصد میلیون ریال به تیم کمک کند و اصراری هم به تغییر نام تیم به پادیسان نداشت ولی مسئولین، تیم را به نام این شرکت در لیگ برتر ثبت نام کردند تا تقدیری از خدمات وی نموده باشند.

خراسانی و شرکت پادیسان در این سال حدود یکصدو بیست میلیون تومان به تیم کمک نمود و مبالغی هم از سوی مدیر کل تریبیت بدنی و … در اختیار تیم قرار گرفت ولی مطمئنا این هزینه ها جوابگوی تیم نبود و تیم در کوران مسابقات با مشکلات عدیده به حیات خود ادامه داد. مشکلات مالی تیم تا بدانجا پیش رفت که بازیکنان تیم به دلیل عدم پرداخت قسط دوم از بازی در برابر تیم پیکان خودداری نمودند و حوادث تلخی را در والیبال گنبد رغم زدند که والیبال و جامعه ورزش شهر را تحت الشعاع قرار داد.

کسری بودجه در این سال باعث شد تا تیم بدهی های زیادی به بار آورد که تبعات آن هنوز هم گریبانگیر تربیت بدنی گنبد می باشد چون سیاست بر این بود که تا حد امکان مبالغ قرارداد بازیکنان پرداخت شود و البته بخشی از مبالغ آنان نیز باقی ماند و به قرارداد سال ۸۸ اضافه شد. پس از پایان لیگ ۸۷ در سطح شهر شایع شده بود یکی از شرکتهای لینی متمول منطقه (صباح) حمایت مالی تیم را بر عهده گرفته است که این خبر باعث خوشحالی جامعه والیبال کشور شد.

ولی در ادامه در حالی که کار تیم با این شرکت به مراحل پایانی رسیده بود این شرکت از حمایت تیم خودداری کرد تا باز هم والیبال بماند با کوهی از مشکلات و دغدغه ها. در سال ۸۸ نورقلی نیازی پس از سالها (۳۰ سال) خدمت صادقانه از سمت خود استعفا داد تا یک پیشکسوت پرتلاش و عاشق به نام نورمحمد کوچکی سکان هدایت والیبال را بر دست بگیرد. کوچکی به همراه غفاری با حمایت های فرماندار و مدیرکل تربیت بدنی توانستند کشتی طوفان زده والیبال را به سر منزل مقصود برسانند تا باد به پرچم پایتخت والیبال ایران بوزد.

در سال ۸۸ مسئولین با حاج رمضان جواهری به توافق رسیدند تا تیم را تحت پوشش بگیرد. جواهری صاحب شرکت خدمات فنی جواهری بوده و نمایندگی شرکتهایی همچون رنا، سایپا دیزل و…. را نیز داشت و در سالهای قبل نیز حمایت از تیمهای والیبال نشسته، سپک تاکرا و…. شهرمان را تقبل نموده بود. تیم در این سال با حمایت خالصانه جواهری و تلاش آقایان کوچکی و غفاری به نام بازرگانی جواهری گنبدکاووس در لیگ برتر حضور یافت و با جذب بازیکنان سرشناس و جوان شهر سالی پرافتخار برای گنبدکاووس بر جای گذاشت.

نویسنده : نازمحمد (هادی) واحدی